‘Studenten kunnen elkaar bij de leerwerkgemeenschap ontmoeten en hun ervaringen met elkaar delen.'

Het is belangrijk dat we het gedrag van kinderen proberen te begrijpen vanuit wat ze hebben meegemaakt. Nathalie legt dit uit met een voorbeeld van hoe onze kijk op kinderen is veranderd. 'Vroeger spraken we over gedragsproblemen, maar dat doet geen recht aan wat deze kinderen werkelijk hebben doorgemaakt. Hun gedrag laat vaak zien hoe ze proberen om te gaan met onverwerkt trauma. Kinderen en volwassenen die getraumatiseerd zijn, kunnen anders reageren in sociale situaties omdat hun zenuwstelsel vaak voortdurend alert blijft.'"

De eerste zes weken van hun stage, observeren studenten alleen. Je gaat nadenken over hoe je de kinderen wilt helpen. Al snel loop je ook tegen situaties aan waarin je misschien niet zo goed weet hoe je moet handelen. ,,Als je iemand nabijheid wilt bieden, wat doe je dan met de rest van de groep?” Nathalie ervaart dat studenten nadenken over waarom ze bepaalde dingen doen. Met de input vanuit de LWG kunnen ze hun handelen onderbouwen.

Tijdens de wekelijkse LWG staan verschillende thema’s centraal. Dilemma's waarmee je in het dagelijkse werk te maken krijgt. ,,We behandelen thema’s als kinderrechten, privacy, gezonde ontwikkeling en seksualiteit, maar het thema zelfzorg staat voorop.”

Nathalie ziet het werken in de jeugdzorg, zoals bij Bergse Bos en op de Bergse Veld School, als topsport. De ‘successen’ zijn millimeterwerk. Als topsporter achter die kleine succesjes moet je goed voor jezelf zorgen om te blijven presteren zoals je doet. ,,Je traint, speelt een wedstrijd. Je maakt je spieren los en ontspant om je op te laden voor de volgende training of wedstrijd.”

Je hebt een uitlaatklep nodig. ,,Als docent kijk ik of je vitaal aan het werk bent. Is dat niet zo, dan moedig ik de stagiairs aan om thuis even bij te komen.” Maar: ,,Ik zeg ook weleens: ga met de kinderen voetballen, ga met hen zingen. Kinderen hebben veel energie en dat moet eruit. Om samen met een groep iets te doen, werkt genezend.” Op deze manier sla je twee vliegen in één klap. ,,Je werkt aan het herstel van de kinderen én aan dat van jou als stagiair.”

In de LWG gaat het om het delen van praktijkkennis, over bijvoorbeeld Persoonlijk Meesterschap en Relationeel Vakmanschap. Zo gaat het bij Persoonlijk Meesterschap over het ‘scherp houden van je zaag’. ,,Hoe reguleer je je eigen zenuwstelsel? Als voorbeeld gebruik ik het stoplicht. Bij groen zit je lekker in je vel, bij oranje heb je een beetje stress en bij rood is sprake van gedragsproblematiek. Ik vraag dan: wat heb je nodig om je eigen zenuwstelsel te reguleren, om weer groen te worden?” Je leert wat je nodig hebt om te blijven functioneren. Dit proces loopt geheel paralel aan wat we van de kinderen vragen.

Studenten geven positieve reacties op de LWG, zo hoort Nathalie terug. ,,Studenten kunnen elkaar ontmoeten en hun ervaringen met elkaar delen. Wij krijgen terug dat dit voor hen heel steunend is.”

Nathalie benadrukt ook dat het heel belangrijk is om zo’n ondersteuningssysteem te hebben. ,,Gevoelige onderwerpen worden met elkaar besproken. Of je nu deelt dat je ergens van wakker ligt of boos bent op een collega omdat ‘ie iets niet handig heeft aangepakt; je kunt het met elkaar delen en erop vertrouwen dat het binnen de leerwerkgemeenschap blijft.”

Volgens Nathalie kun je dit vak ook niet alleen doen. Sterker nog: het mag ook niet. Het werk voor- en nabespreken is verplicht, zo staat vastgelegd in de beroepscode. ,,Trauma’s zijn ‘besmettelijk’ omdat het een groot beroep doet op je mentale welzijn. Een ieder heeft een eigen rol in de LWG. Met elkaar vormen we een genezende gemeenschap.”