‘Als de kinderen door onze begeleiding hele dagen naar school kunnen, voelt dat zó goed!’

In het derde jaar van haar opleiding Pedagogiek stuit Naomi bij haar zoektocht naar een stage op de Bergse Veld School. Het spreekt haar aan, maar er zijn ook twijfels. ,,Sta ik wel sterk genoeg in mijn schoenen? De kinderen hebben ernstige gedragsproblematiek en ontwikkelingsstoornissen. Daar komt veel bij kijken.”

Naomi krijgt de ruimte om haar twijfels te bespreken. Ze gaat op gesprek. ,,Er werd mij gevraagd wat ik van de verschillende problematiek binnen de school vond. Ik antwoordde dat trauma- en hechtingsproblematiek mij een uitdaging leek, omdat ik hier nog weinig kennis over had."

Na het gesprek is Naomi enthousiast en overtuigd. Dat geldt ook voor de medewerkers van de school. Naomi wordt met open armen ontvangen. Alleen: ,,Ik ben toen toch ingedeeld in de klas waar voornamelijk sprake was van trauma- en hechtingsproblematiek bij de leerlingen. De medewerkers hadden er juist alle vertrouwen in dat ik daar het beste tot mijn recht zou komen. Ik vroeg me af wat mij te wachten stond…”

Naomi gaat er bleu in. Ze heeft geen meeloopdag. Dat is nu wel anders, vertelt ze. ,,Er wordt altijd een meeloopdag aan potentiële stagiaires aangeboden. Ik heb zelf ook twee studentes met me mee laten kijken. Ik vertel dan iets over mijn klas en stagecoördinator Charley Mayer koppelt je aan de klas die ze het meest passend bij je vindt. Meestal kun je in twee klassen kijken. We vertellen wat je mag doen en wat er van je verwacht wordt.”

Volgens Naomi is zo’n meeloopdag heel waardevol. ,,Door verhalen krijg je een indruk, maar door het echt te zien, te ervaren, krijg je een compleet beeld.”

Dat ervaren doet Naomi dus zonder meeloopdag, maar direct ‘in dienst’ als stagiair. De dossiers van de kinderen leest ze bewust niet gedetailleerd door, alleen in grote lijnen. ,,Een kind kan zich thuis anders gedragen dan op school. Als ik lees dat een kind agressief is en grensoverschrijdend gedrag vertoont, kan dat ervoor zorgen dat je je terughoudender opstelt. Terwijl; ik wil zien hoe het kind zich in deze omgeving gedraagt. In de klas kun je een heel ander kind zien. Rustig, timide.”

Het eerste jaar is pittig voor Naomi. Regelmatig zijn er kinderen die weglopen en die tegengehouden mogen worden als ze een gesloten machtiging hebben, er zijn fixaties. ,,Dat vond ik heftig. Wat me goed deed, was de betrokkenheid van mijn collega’s. Als er een incident was geweest, appte ze me of ze liepen even langs om te vragen hoe het met me ging.”

In het jaar dat Naomi stage loopt, wordt er nog gewerkt volgens het principe van Veilig Vakmanschap. Dat betekent vooral dat je bepaalde technieken onder de knie had om de veiligheid tijdens ingrijpen (repressie) te waarborgen. Tegenwoordig ligt de nadruk veel meer op het opbouwen van relaties, en zijn er wetten en regels gekomen die dit ondersteunen.

Ondanks dat Naomi haar stage pittig vindt, weet ze haar draai steeds beter te vinden. Ze behaalt alle studiepunten door te laten zien dat ze de gevraagde competenties beheerst. Eén daarvan is bijvoorbeeld hoe je een pedagogische relatie opbouwt, onderhoudt en afbouwt met een kind.

,,Ik haal veel voldoening uit mijn werk. Nu de gesloten jeugdzorg steeds verder wordt afgebouwd, bieden we aan de kinderen een integraal onderwijs- en zorgprogramma. Een programma van 8.00 ‘s morgens tot 20.00 uur ’s avonds. Hiervoor werken we veel samen met de zorggroepen.”

Op zo’n dag kunnen de kinderen sporten, ze krijgen spel-, creatieve-, en kooklessen en er wordt lesgegeven in rekenen en taal. ,,Sinds we hiermee begonnen zijn, merken we dat er een stuk minder incidenten zijn.”

Dat maakt het voor Naomi ook fijner om te werken op de school. ,,Tijdens een conflict had ik hulp van collega's nodig, omdat een kind mijn haren niet losliet. Een gebeurtenis zoals deze komt nu veel minder vaak voor.”

Het is zeker niet hard tegen hard, benadrukt Naomi. ,,In mijn klas zit nu bijvoorbeeld een negenjarig kind met een sociaal-emotionele ontwikkeling van een twee- of driejarige.

Zij hebben een zachtere, tedere aanpak nodig, zoals je bij een jong kind zou doen. Dat moet in je karakter zitten. Je moet je in het kind kunnen verplaatsen.”

Naomi zelf groeit op in een warm gezin. ,,Van huis uit kreeg ik mee om voor anderen klaar te staan. Ik wil de kinderen helpen om ze een zo goed mogelijk vervolg te geven. Mijn ouders zeiden altijd: ‘Werk hard voor je toekomst’. Een dergelijk inzicht wil ik ook aan de kinderen meegeven. Ik wil ze laten inzien waarom school belangrijk is.”

Veel kinderen in de klas bij Naomi missen nog wel sociale vaardigheden, vertelt Naomi. ,,Ik vind het belangrijk om mee te geven dat je elkaar nodig hebt. Dat doe ik niet door dat letterlijk tegen ze te zeggen, maar door hen spelenderwijs aan te moedigen om samen te werken.”

Een goede samenwerking, in dit geval met collega’s, vindt Naomi zelf ook enorm belangrijk. Dat komt niet alleen tot uiting op de werkvloer, maar ook daarbuiten. ,,Twee collega’s zijn inmiddels vriendinnen van mij geworden. We gaan één keer in de week padellen en van de zomer zijn we zelfs met z’n drieën op vakantie naar Italië geweest!” Naomi zit op haar plek. Ze heeft haar roeping, én meer dan dat, gevonden.