‘Door de stage leerde ik dat fouten maken mag en dat ik écht wat kan. Ik werd steeds zelfverzekerder.’

De studie Social Work komt dan ook niet uit de lucht vallen. Op dit moment studeert Meike zelfs én social work én doet ze de PABO. Ze zit nu in het vierde jaar en heeft al verschillende stages gedaan. ,,Het is soms pittig, maar doordat de studies soms overlappen, heb ik wat vrijstellingen.”

Na stage te hebben gelopen in het voortgezet speciaal onderwijs (vso) en een praktijkschool wordt het voor Meike steeds duidelijker welke richting ze op wil met haar studie. ,,In kinderen die doen wat ik zeg, zie ik voor mezelf te weinig uitdaging. Toch was de cluster 3 school en de praktijkschool ook niet hetgeen wat bij me paste. Bij de ene school was het moeilijk om met de kinderen gesprekken te voeren en bij de andere was er sprake van veel verbaal geweld.”

Per toeval komt Meike voor een nieuwe stage bij de Bergse Veld School terecht. ,,Ik zocht een stage dicht bij huis, maar degene die ik gevonden had, ging niet door. De Hogeschool Leiden ging dat jaar voor het eerst samenwerken met de Bergse Veld School en via de stagebegeleider van de Hogeschool, kwam ik in contact met Willemijn Wiersma, de directeur van de Bergse Veld School.”

Na een meeloopdag is Meike direct om. ,,Ik kreeg een warm gevoel; meteen werd ik meegenomen in alles en werd er veel aan mij gevraagd. Ik speelde een spelletje met een leerling en voelde me helemaal niet ‘de stagiair’.”

Er is geen twijfel en Meike start ‘officieel’ als stagiair. Vanuit de Hogeschool krijgt ze een opdracht mee. Haar opleiding is dan nog alleen gericht op Social Work ,,Ik moest leeractiviteiten bedenken om een band met de leerlingen op te bouwen én hen helpen met de sociaal-emotionele ontwikkeling.” Meike begint één op één en gaandeweg worden de groepjes leerlingen steeds groter. Totdat ze voor de hele klas leeractiviteiten bedenkt.

Meike vindt het spannend, maar voelt zich gesteund. ,,Mijn stagebegeleider van de Bergse Veld School heeft veel kennis en hielp mij. In één van de eerste gesprekken die ik met hem voerde, werd gezegd dat ik fouten mag maken, dat ik daar juist van leer. Ik kwam er daardoor achter dat ik wel degelijk iets kan, waardoor ik steeds zelfverzekerder werd.”

Überhaupt voelt Meike zich serieus genomen door haar collega’s. ,,Dit is voor mij het eerste team waarin vooral jonge mensen zitten. Hierdoor vind ik meer aansluiting, het is makkelijker om een gesprek te voeren en ik voel dat ze me op waarde schatten.”

Dat is belangrijk, volgens Meike. Je moet in dit werk het gevoel hebben dat je op iemand kan bouwen, vindt ze. ,,Laatst stond ik met een nieuwe stagiair voor de klas en een leerling werd agressief naar de stagiair. Ik stuurde in de groepsapp van collega’s dat ik hulp nodig had en binnen een paar seconden stond er een collega voor mijn neus.”

Het vertrouwen in zichzelf en het team dat achter haar staat, maakt dat Meike zich nooit onveilig voelt op school. ,,Vaak krijg ik die vraag. Dat heeft me ook wel aan het denken gezet. Natuurlijk is het niet normaal om een klap van leerlingen te krijgen of uitgescholden te worden. Maar: ik weet dat het uit emotie gebeurd. In het begin vroeg ik me af of ik er wel mee kon omgaan, nu heb ik ervaren dat ik het verder niet mee naar huis neem.”

Wat Meike soms wel lastig vindt, zijn de schrijnende situaties waarin kinderen verkeren. ,,In mijn eerste stagejaar op de Bergse Veld School, zat er een meisje van twaalf in mijn klas die niet goed wist wie ze zelf was. Daar liep ze in vast. Op een gegeven moment had ze op haar pols een vlindertje getekend. Eenzelfde soort als dat ik op mijn pols getatoeëerd heb. Op TikTok bleek een trend waarbij je een vlindertje op je pols tekent als je een poging tot zelfmoord wilt doen.” Meike schrikt en probeert zoveel mogelijk nabijheid te bieden. Inmiddels zit het meisje op de middelbare school.

Een andere leerling heeft ook indruk gemaakt. ,,Ik had weleens een time-in met een jongetje van tien. Ik ging dan bijvoorbeeld een rondje met hem lopen.” De twee bouwen een goede ‘juf-leerling band’ op. ,,Op een dag hoorde ik dat hij weg zou gaan bij het gezinshuis waar hij woonde. Dit was een jongen die al zo vaak met afwijzingen te maken had gehad en nu was het niet zeker op welke plek en wanneer hij terecht kon. Op zo’n moment zou ik zo’n jongen het liefst onder mijn vleugels nemen…”

Er komt een eind aan de stageperiode en vanuit de Hogeschool is het een vereiste om in het reguliere onderwijs de tweede stage te doen. Na een half jaar is Meike het zat. ,,Ik had het niet naar mijn zin en de feedback die ik kreeg, gaf me een deuk in mijn zelfvertrouwen.” Bij wijze van uitzondering mag Meike weer terug naar de school in Hillegersberg.

,,In mijn derde studiejaar kwam de PABO erbij. Vanuit de PABO zijn alle opdrachten heel vrij. Ik mocht didactische lessen ontwerpen en uitvoeren.” De bedoeling is dat Meike niet een methode les geeft, maar betekenisvolle lessen ontwikkelt die aansluiten op de belevingswereld van de kinderen.