"Ik miste de connectie met de mensen over wie het gaat"
Toen Quirine Hameleers besloot haar carrière bij de gemeente achter zich te laten, was haar motivatie kraakhelder. "Mijn werk bestond vooral uit papierwerk en regels," vertelt ze. "Ik miste de connectie met de mensen over wie het ging." Die zoektocht naar direct contact bracht haar naar Rijnhove, specifieker naar de woongroep ‘Zeus’, waar ze sinds maart als gedragswetenschapper werkt. Ze heeft direct contact met de jongeren, jeugdbeschermers en ouders, en staat weer "in het werkveld, in plaats van erbuiten". En dat is direct te zien! Ik kom binnen tijdens wat er uitziet als een spoedoverleg tussen Quirine en haar collega’s. Er is gisterenavond een incident geweest tussen twee van de jongeren. Haar collega lacht: “Zo zie je gelijk hoe wij elke dag creatief en oplossingsgericht werken.”
Gelukkig kan Quirine nog wat tijd voor me maken. We verhuizen, met wat koffie, naar het hoofdgebouw, waar ze me verteld dat normaalgesproken haar werkdagen rond half negen beginnen. Vaak checkt ze toch al wel vroeg vanuit huis ook haar mail. Zo is ze meteen op de hoogte van eventuele incidenten. Als GW'er draait Quirine soms ook bereikbaarheidsdiensten, wat betekent dat ze buiten kantoortijden beschikbaar is voor noodgevallen. "Het is me nog niet voorgekomen dat ik daadwerkelijk naar Rijnhove moet komen, maar ik moet wel opnemen wanneer de telefoon gaat”. En dat is soms wel pittig, wetende dat je ’s nachts wakker gebeld kunt worden.’ Maar, vertelt Quirine, het is ook noodzakelijk, want ‘het leven gaat gewoon door, zeker hier op de groepen.’
Quirine’s werkzaamheden gekoppeld aan de behandelgroep Zeus, de groep op Rijnhove in Alphen aan de Rijn waar Quirine de gedragswetenschapper is, bestaat uit veel overleg. Vaste prik is het bespreken van jongeren, rapportages, en de agenda. Vanuit haar achtergrond in forensische orthopedagogiek kan Quirine de diepte ingaan. “Ik ben nu verantwoordelijk voor het hele behandeltraject, de juiste mensen bij elkaar krijgen en zelf ook de juiste dingen doen.” Ze overlegt met de psychiater, gezinsbegeleiders en mentoren van de jongeren. Naast al deze vergaderingen zoekt Quirine ook bewust de jongeren op de groep op. "Ik ben denk ik ongeveer twee tot drie keer per week op de groep, minimaal."
Tegen de jongeren aan de slag, mét de jongeren
De jongeren bij Zeus hebben vaak een complexe geschiedenis. "Soms is het gewoon gaandeweg beeldschetsen," legt Quirine uit. Daarom probeert ze de jongeren zo veel mogelijk te betrekken bij hun eigen behandeltraject, bijvoorbeeld bij het opstellen van een schema voor verlof of telefoongebruik, oftewel een stappenplan om te laten zien dat ze met verantwoordelijkheid kunnen omgaan.
"Aan het begin vonden ze het heel lastig, van: ‘hoezo moet ik dat nu gaan verzinnen, jij bent tóch de gedragswetenschapper?’," vertelt ze. Maar ze merkt dat de jongeren meegaan in die aanpak. "Ik benader het vanuit: 'Wat als het niet goed gaat?', en laat ze daar ook zelf over nadenken. De kern is dat ik met jongeren samen bespreek welke stappen we zetten binnen de kaders en de doelen die zij hebben, zowel als het goed gaat maar ook wanneer het niet goed gaat.’ Deze aanpak creëert niet alleen duidelijkheid en structuur, maar bouwt ook vertrouwen op, twee aspecten die cruciaal zijn voor de jongeren binnen de groep.
Successen en overgave
Ik vraag Quirine om een recent succesverhaal, en ze vertelt me over een jongere met een ingewikkelde/complexer achtergrond die op vorige locaties moeilijk begeleidbaar werd ervaren, het nu na een periode van intensieve begeleiding en de juiste aanpak van het team, het goed doet. Dit wordt door zowel de groep maar ook het netwerk gezien. "Ik vind dat heel fijn om te horen vanuit zijn netwerk," zegt Quirine, zichtbaar trots. "Ze hebben door dat we niet continu met het vingertje wijzen, maar echt in contact zijn met die jongeren en vanuit die relatie werken."
Quirine benadrukt dat je het werk niet alleen doet, maar dat het hele team er staat voor de jongeren. Het is een collectieve inspanning, van de PM'ers op de groep tot de managers en directeuren. "We zijn maar een tussenstation," stelt ze. "De jongeren gaan na hun tijd bij ons vaak nog verder in een woongroep, Trainingshuis of krijgen thuisbegeleiding."
Ondanks de intensiteit van het werk probeert Quirine het thuis los te laten. Na werktijd sport ze zo'n vier uur per week. “Daar haal ik ook wel weer energie uit.” Soms, bij uitzonderlijke spoedzaken, blijft ze bereikbaar. “Maar dat zijn echt uitzonderlijke dingen.” Het geeft aan hoe toegewijd ze is aan haar werk.
Haar visie? "Iedereen heeft iets positiefs," vertelt ze. Haar rol is om te kijken naar de mogelijkheden, niet alleen de beperkingen. "En ik denk dat in de kern alle jongeren gewoon goed zijn. Alleen hun gedrag is niet altijd om over naar huis te schrijven. Daar zijn wij voor."
